30 jaar lang hoorde die peuk bij mij...30 jaar!!...ik doorsta nu eigenlijk een soort rouwproces (dat staat op mijn rokersblog en dat geloof ik ook) Het is gewoon een stukje identiteit waar ik afscheid van moet nemen...en ook al weet ik hoe VRESELIJK slecht het voor me is...toch doet het af en toe pijn, als ik er aan denk nooit meer te kunnen roken....dat mijn "vriendje" de sigaret er nooit meer zal zijn voor me!!
Zo erg is een verslaving dus....gelukkig kan ik dat nu goed voor ogen houden.....met de leeftijd komt het verstand, zeggen ze wel eens...whahahaha. Ik zie in wat een DRAAK ik af en toe kan zijn...puur uit frustrastie...niet op het moment zelf natuurlijk...maar achteraf wel...ennuhh...dus....sorry bij deze, voor een ieder die met mij te maken krijgt op zo'n moment....(schaam schaam)Ik merk na bijna een week niet roken al duidelijk verschil. Ik kan dieper inademen...voor mijn gevoel zie ik scherper, ik ruik beter, stink zelf niet meer....geen gele nicotine-vinger meer die ik altijd vol schaamte wegmoffelde of schoonvijlde, blije man en kindertjes....en toch....toch heb ik steeds die momenten... dat me dat ff geen REET kan schelen. Das dus dat verdomde monster in mijn kop. Tot nu toe kan ik m goed verslaan...dat monster. Pak mijn strijdbijltje op...geef m een zwieper... en zoek een andere activiteit om mijn gedachten te verzetten...en dat helpt!! Want dat is de enige manier!...mezelf dwingen iets anders te gaan doen i.p.v. mezelf heeeuuul zielig te vinden....(want daar ben ik anders best heeeel goed in, moet ik, tot mijn schaamte, toegeven)
