zondag 1 maart 2015

Mijn lieve Paatje....

Op 13 december 2014 overleed mijn lieve pa....dat is zeker geen.... en verre van... ditje, datje of wissewasje maar toch wil ik ter nagedachtenis aan hem een stukje op mijn blog schrijven

Ik heb ooit eerder een stukje over hem geschreven, toen hij 83 werd..."Busje komt zo" daarin mijn jeugdherinneringen, dat ga ik allemaal niet herhalen dat kun je, als je dat leuk vind gewoon ff teruglezen op deze link:  http://erikaleendertse.blogspot.nl/2012/07/busje-komt-zo.html#links

We hebben mijn vader een mooi afscheid gegeven op 22 december 2014   .... heftig....verdrietig...ik heb in die periode enorm veel tranen vergoten. Werd weer teruggevoerd naar die jeugdherinneringen en voelde me echt  weer dat kind van toen....Mijn pa kon dichten als de beste....dat heb ik van hem geërfd....Ik schreef daarom een gedicht voor hem wat ik op de crematieplechtigheid heb voorgelezen. Beter en toepasselijker dan dit kon ik het niet verwoorden:


Lieve pa...je bent een geliefd en populair ventje,
want bijna iedereen in je omgeving die kent je
attent, grappig, beetje trots en ook een charmeur
ja...Rinus Leendertse....die mooie buschauffeur

Maakt allemaal niet uit al ben je arm, rijk, zwart of wit,
maakt allemaal niet uit hoe het nou precies met je zit
hij hield van je zoals je was...,gewoon, puur en oprecht
en zeker nooit te hoge verwachtingen bij je neergelegd

Ze is het zonnetje in huis...zo werd ik vaak beschreven
en....quote...door jou kaatje zijn we altijd jong gebleven
kijk dit is mijn jongste......ist geen mooie meid?
zulke lieve woorden....in mijn geheugen gegrifd... voor altijd

Je liefde voor bloemen en vogels, van mus tot patrijs
de tripjes met ma...naar jou toe...luxe hotels in Parijs
piposchoenen, mangiare, je half bruine armen door je opgerolde mouwen
dierbare herinneringen die ik altijd bij me zal houden

De speeltuin in Den Inkel, krabbetjes vangen in het Veerse Meer
van de dolle pret met de kleinkinderen genoot je toch zo zeer
er was zoveel mooie en warme chemie tussen opa en kind
want ook die voelden zich door hem gewaardeerd en bemint

We horen het in de wandelgangen van Ter Weel ook steeds weer
Meiden…wat was je vader toch een leuke en fijne meneer
een man met charisma die we niet snel zullen vergeten
dat geeft ons heel veel troost en steun moet je weten

De laatste jaren waren moeilijk voor je, dat konden we allemaal zien
de ziekte van ma....je begreep het ook niet altijd even goed misschien
maar lieve paatje...wat heb je toch je vreselijke best gedaan
je vond het nu wel mooi geweest....je vond het nu tijd om te gaan

Maar...tis goed (zoals je zelf zou zeggen) Ga nu maar lekker slapen pa, rust zacht
in 't groene dal en in 't stille dal wat nu op jou wacht
je te moeten missen.....het doet verdomde zeer, ja vreselijk veel pijn
maar in ons hoofd en in ons hart zul je altijd bij ons zijn

Vroeger als je met de bus op reis moest had ik meestal groot verdriet
want weet je...dan zag ik je soms een groot aantal weken niet
als afscheid hadden we samen een mooi soort ritueel
voor iedere dag dat je er niet was alvast een kusje...en dat waren er soms best heel veel

Nu voel ik dat diezelfde kinderlijke paniek weer in me op begint te wellen
want die dagen dat je weg bent zijn nu echt niet meer te tellen
nu ga je voorgoed op een lange verre reis...'k vraag me af of"t ooit went
dag lief paatje.....een dikke dikke kus.....voor iedere dag dat je er niet meer bent


Ook mijn zussen hadden hele mooie herinneringen op papier gezet...en wat had ik gemoeten zonder mijn lieve zussen||....zo ontzettend blij dat we dit met z"n drieën konden doen!!
We kozen voor het allergrootste, fleurigste en kleurrijkste kistbloemstuk wat er was....het was één grote bloemenzee en het was prachtig!. Aan het einde van de plechtigheid mocht iedereen er i.p.v. bloemen bij te leggen, juist een bloem UIT plukken....want zo was mijn pa....altijd van de stekjes....een kleurrijk tuintje...., bloemen in en om het huis en hij deelde dat graag met iedereen......terwijl onderstaand nummer draaide plukte iedere aanwezige een bloemetje...sommige zelfs een bosje...zo mooi....het was een waardevol, waanzinnig emotioneel moment wat diepe indruk op me heeft gemaakt....iedereen nam een bloemetje mee uit pa's "tuintje".


Het hoeft geen uitleg dat ik dit nummer niet kan luisteren zonder dat de tranen over mijn wangen stromen....

De bloemen die nog over waren hebben we de volgende dag bij het watersnoodmonument in Kruiningen gelegd. De rode draad in het leven van mijn pa, omdat hij toen zijn vader en broer verloren is, beiden verdronken in de rampnacht ....en daardoor ook een rode draad in het leven van ons.....verhalen...herdenkingen.....de medewerking van mijn pa aan een documentaire over de ramp...etc....ook dat was een indrukwekkend moment omdat we allemaal wisten wat een verdriet mijn vader heel zijn leven heeft gehad....vooral de tekst op het monument snijd door mijn ziel nu ik weet hoe het voelt een dierbare te verliezen...laat staan dat je er twee tegelijk zo plotseling verliest.




HOORT GIJ DE ZEE
ACHTER MIJN HART
DAN ZAL IK HEEN ZIJN
EN GIJ ZULT MET DE ZEE 
ALLEEN ZIJN
DE GOLVEN ZULLEN
BREKEN IN UW HART













a.s. donderdag kunnen we de urn ophalen in Goes....dat gaat weer een heel emotioneel moment worden...
Ik mis je Pa.....ik mis je grapjes met de kleinkinderen, je blije gezicht wanneer we bij je waren....je trotse woorden over ons alle drie,...je handen die mijn haar pakten terwijl je zei dat ik zo'n prachtige bos krullen had....ik mis zelfs je bedompte rokerige kamertje ....Op de kamer van Koert hangt de pet die je vaak droeg....die ruikt nog helemaal naar jou...en af en toe snuif ik die vertrouwde geur nog ff op.....
Trots dat je mijn vader was....en dankbaar voor het vertrouwen wat je altijd in ons hebt gehad in alle keuzes die we maakten,