maandag 5 juni 2017

Lieve ma,....

Lieve ma....29 september 2015
9 maanden na het overlijden van pa kwam er een einde aan je lijdensweg die Alzheimer heette. Tergend langzaam verloor je in de loop van pakweg 10 jaar de grip op alles.....daar waar de woorden meestal makkelijk uit mijn typende vingers stromen op deze blog, moet ik nu elke zin overdenken...vind het moeilijk om er een respectvol en waardig stukje van te maken....aan de ene kant wil ik alles vertellen over je ziekte, zodat mensen begrijpen en inzien hoe afschuwelijk het moet zijn om eigenlijk gewoon langzaam te "verdwijnen", .De steeds grotere gaten in je geheugen....de steeds legere ogen....de verwarring...de achterdocht....de angst...de paniek..... maar aan de andere kant wil ik dat ook niet....uit respect en ter bescherming van je waardigheid. Dat is ook reden waarom het bijna twee jaar heeft geduurd voordat ik dit stukje kon schrijven....wilde het altijd wel maar kon het nog niet zo goed...wist niet zo goed hoe....Ik ga dan ook verder niet in details treden, uiteindelijk is er genoeg literatuur over Alzheimer beschikbaar en zal een ieder die er, op wat voor manier dan ook, mee te maken heeft, het op zijn eigen manier beleven en verwerken......

Net als voor pa had ik voor jou ook een gedicht geschreven.....mijn manier om mijn gevoelens op papier te zetten en het vertelt "ons" verhaal wel voldoende...voorgedragen tijdens je afscheidsdienst....als een soort Dejà Vu .... want nog maar een paar maanden daarvoor stond ik daar ook, met een afscheidsgedicht voor Pa.....bizar...onwerkelijk.....



Lieve Ma,

Ik kijk je aan, maar je ziet me niet, denk ik.... je ogen zijn zo leeg
Ik pak je hand, wrijf door je haar..dat brengt wél wat herkenning en iets vertrouwds teweeg
Je strijkt de krullen uit mijn gezicht en mompelt een woord
Ik zeg: jazeker lief maatje, maar weet eigenlijk niet goed wat ik heb gehoord

Wat had je het taai de laatste jaren
Alleen maar herinneringen verliezen ipv vergaren
En stel je eens voor...; Niet meer te kunnen vertrouwen op je eigen geest
Oh, lieve ma..., hoe vreselijk moeilijk en verwarrend moet dat voor je zijn geweest.

Stukje bij beetje afscheid nemen. Dat doen we eigenlijk al een lange tijd
..Maar waren toch ook weer niet op dit allerlaatste en o zo pijnlijke moment voorbereid
Tis allemaal zo dubbel, want ik wil je echt niet missen...maar, lieve ma weet
Dat ik je ook zo heel erg de verlossing gun ....van die afschuwelijke kwelling die Alzheimer heet

je bent mijn moeder...mijn mama, mijn ma
En het betekent dat ik nu zonder jullie beiden in het leven sta
al ben ik dan volwassen en sta ik op eigen benen
Het voelt toch net alsof er een klein stukje grond onder mijn voeten
is verdwenen

Ik zat niet echt meer in de planning toendertijd
En ja ..ook dit derde kind was weer een meid
.maar....Meer dan gewenst. Zo heb ik me altijd gevoeld heel mijn leven
Omringd door alle zorg en liefde die je mij als moeder hebt gegeven

Vaak stond je er alleen voor door pa's reizen in het seizoen
nu zelf een moeder ..denk ik:.. Pfff...ik geef het je maar te doen
Ik mocht dan vaak naast jou slapen in het grote bed
Hield ik het lege plekje van pa bezet.

Samen naar het zwembad of met de trein, naar Pa in Parijs
Je moederlijke instinct...je maakte jou echt niks wijs
Truien breien ...sokken stoppen...op vrijdag met je krulspelden in je haar naar bed
Voor het slapengaan alvast de  tafel voor 's ochtends "aangezet"

Deze fijne herinneringen schieten nu door mijn gedachten
Ze kunnen dit grote verdriet een heel Klein beetje verzachten
Maar wat deze laatste heftige periode ook met me heeft gedaan
Is , Lieve ma..dat ik nog nooit in het leven zo dicht bij je heb gestaan

Je hield niet van veel poespas ..van haasten of van overdreven gedoe
En dat hield je vast....tot aan het allerlaatste toe...
Dag lieve ma...ga maar ga
Dag lieve ma..dikke kussen en de groetjes aan pa.

Ik lig nog regelmatig wakker 's avonds in mijn bed en dan komt weer alles naar boven...van vroeger, je laatste uren....en als ik nu naar foto's kijk dan realiseer ik me, beschaamd omdat ik het nu pas zie,  wat een prachtig mooie sterke vrouw je was.....weet je...voor mij was je altijd "gewoon" mijn moeder...die er "gewoon" altijd was en "gewoon" voor me zorgde...



Ik mis jullie Pa en Ma!!


We hadden een goede liefdevolle band maar ik was geen dochter die iedere dag aan de telefoon hing ofzo...ik had mijn eigen "volwassen" leven, los van jullie..... ik had me echter nooooooit voor kunnen stellen wat het verliezen van een vader en moeder met je doet. Dat heb ik enorm onderschat!!. De allerscherpste randjes zijn er van af en er is acceptatie, want het is wat het is.....maar het feit dat ik jullie niet meer kan horen, zien, ruiken...dat jullie de dagelijkse dingen niet meer meemaken, dat vind ik nog steeds heel ...raar.....en soms pijnlijk....(anders kan ik het niet omschrijven)
Het positieve wat ik uit al dit verdriet haal is dat ik er toch nog weer van geleerd heb. Geleerd om anders naar je te kijken lieve Ma....en wat jou betreft Pa, soms heb ik het gevoel dat ik door jou ogen kijk;.... naar de natuur bijvoorbeeld...ik zie en bewonder dingen die ik voorheen nooit zag!
.
Kort na jullie overlijden zat ik op een terrasje, samen met Norman....einde van de middag en om één of andere reden viel mijn oog op een boom in de verte.....in die boom zaten twee duiven naast elkaar in het ondergaand zonlicht...een prachtig plaatje!!....nou ben ik niet zo'n zweverig typje maar  meteen kwam het woord ....SAMEN....in me op....Wat het dan ook is of mag zijn (een teken, iets wat je wil zien, toeval) dat maakt me niet zoveel uit, dat mag een ieder voor zichzelf invullen, maar voor mij was het een prachtig ontroerend moment.....


Deze momenten zullen altijd blijven vermoed ik.....op de meest onverwachte momenten komt de emotie vol naar boven..en dan jank ik ff lekker een potje.....het kan van alles zijn...vaak iets heel kleins...

eentje er van is dit nummer van Marco Borsato ..HOEVEEL IK VAN JE HOU....die tekst....zo waar....zo passend.....zo uit mijn hart....

deze is voor jullie Lieve pa en Ma!!
(Klik op de link en luister het nummer op You tube.....)